Rożanowiczowa (Różanowiczowa) z Glabiszów Maria (1886–1981), działaczka polskiego ruchu kobiecego na Górnym Śląsku. Ur. 6 XII w Odolanowie w Poznańskiem, była córką Mieczysława Glabisza, dyrektora miejscowego Banku Ludowego, i Teofili z Chiżyńskich.
Średnią szkołę dla dziewcząt Maria ukończyła w Ostrowie; była tam członkiem Tow. Tomasza Zana (TTZ). Z ramienia TTZ od ok. r. 1903 do r. 1910 uczyła tajnie dzieci ze szkoły powszechnej w Odolanowie literatury i historii polskiej. W r. 1910 przeniosła się do Katowic, gdzie prowadziła w Tow. Kobiet tajne kursy dla kobiet i dzieci z zakresu języka, literatury i historii polskiej. Była członkinią oddziału żeńskiego gniazda Tow. Gimnastycznego «Sokół» w Katowicach. W r. 1913 wyszła za mąż za Stanisława Rożanowicza (zob.). W grudniu 1918 weszła w skład 12-osobowego Wydz. Tow. Polek na pow. katowicki i była organizatorką kół Towarzystwa. Przed I powstaniem śląskim organizowała szkolenie sanitarne Oddziałów Kobiecych Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, które odbywało się w mieszkaniu Rożanowiczów. Tutaj ukrywano również broń i sztandary. Uczestniczyła w służbie sanitarnej i aprowizacji oddziałów powstań śląskich. Podczas akcji plebiscytowej pracowała społecznie w Polskim Komitecie Plebiscytowym w Katowicach, m. in. przemawiała na wiecach; nadal była czynna w Tow. Polek i «Sokole». W latach międzywojennych R. uczestniczyła w założeniu Tow. Przyjaciół Teatru Polskiego w Katowicach, Polskiego Tow. Tatrzańskiego (PTT), Związku Obrony Kresów Zachodnich, była członkiem Zarządu Przysposobienia Wojskowego Kobiet w Katowicach.
W czasie okupacji niemieckiej pozbawiona dobytku i mieszkania, brała R. udział w akcji charytatywnej prowadzonej przez polskich księży w Katowicach i okolicy. Po wojnie należała od r. 1945 do Polskiego Związku Zachodniego, Związku Weteranów Powstań Śląskich, a od r. 1950 do ZBoWiD, uczestniczyła też w reaktywowaniu PTT. Zmarła 23 VIII 1981 w Katowicach, gdzie została pochowana obok męża na cmentarzu przy ul. Francuskiej. Odznaczona była Śląskim Krzyżem Powstańczym i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W małżeństwie ze Stanisławem Rożanowiczem miała R. czworo dzieci (zob. życiorys męża).
Enc. powstań śląskich (Różanowiczowa); – Jubileusz katowiczanki, „Poglądy” 1977 nr 1 (fot.); Prynda K., Iść przez życie odważnie, „Kat. Informator Kult.” 1977 nr 1 s. 47–8 (fot.); Śliwonik I., Powstanie życiorysem opisane, „Przyjaciółka” 1981 nr 19 s. 8–9 (fot.); Wilczek S., Maria Rożanowiczowa, „Poglądy” R. 16: 1978 nr 21, wewnętrzna strona okładki (fot.); – tenże, Czas terroru i czas uniesień (Rozmowa z Marią Rożanowiczowa, działaczką plebiscytową w Katowicach), tamże 1981 nr 6 s. 6 (fot.); – „Dzien. Zach.” 1981 nr 169, 171; – Arch. rodzinne Andrzeja Rożanowicza w Kat.
Krzysztof Brożek